De metalen stembanden van McCartney

Deze blogcast is ook te beluisteren via Mixcloud.

De kern van het werk van de Beatles is te vinden tussen het beginakkoord van ‘A Hard Day’s Night’ en het slotakkoord van ’A Day In A Life’. In ‘65 zat de mannen daar middenin. Het was een periode van onvoorstelbare productiviteit, maar ook van groeiend vakmanschap als componisten, tekstschrijvers, muzikanten én …. vocalisten. 

Half juni ‘65 waren The Beatles met de opnames van een paar stukken voor het album ‘Help’ bezig. Ze namen in een paar dagen  'I’ve Just Seen A Face', 'I’m Down', 'Yesterday', 'It’s Only Love' en de cover 'Act Naturally' op. Verder werkten ze aan een paar nummers die later op het album 'Rubber Soul' terecht zouden komen. In retrospect is dit lijstje indrukwekkend, vind je niet? 

Het verhaal dat de zangpartijen van Paul McCartney van 'I’m Down' en 'Yesterday' op dezelfde dag zijn opgenomen is fascinerend. En vooral ook omdat dat waarschijnlijk in díe volgorde gebeurde. In 'I’m down' zet Paul McCartney zijn ‘Little Richard’-stem op, zoals hij dat ook deed in Richards nummer 'Long Tall Sally'. Een paar uur later zou hij ingetogen, klein en heel zuiver de eerste versie van een van de beroemdste liedjes aller tijden zingen. 

McCartney was niet tevreden over de basistrack van 'Yesterday' die ze een paar dagen eerder hadden opgenomen. Het was een versie met een hammondorgel en waarschijnlijk ver verwijderd van de versie die we allemaal kennen. 

Paul heeft mogelijk op het laatste moment besloten een nieuwe basistrack met gitaar en zang op te nemen. Op die manier het strijkkwartet meespelen met een versie van 'Yesterday' die bestond uit alleen gitaar en zang. Het moet een impulsieve actie van Paul geweest zijn, want producer George Martin zou dit risico waarschijnlijk nooit genomen hebben. Eerst Pauls stem stuk te laten zingen, om vervolgens een liedje op te nemen met een zangpartij waarin je ieder kraakje zou horen en dan als afsluiter studiotijd te boeken met een duurbetaald strijkkwartet.

Dit verhaal vertelt in een notendop wat voor een veelzijdige zanger McCartney was. Het vertelt ook dat McCartney ijzersterke stembanden moet hebben gehad. Hij was in ‘65 pas 23 jaar oud, hij zal in beregoede conditie geweest zijn. Maar dan nog! Deze man zijn stem is een godsgeschenk geweest. En als dat nu alles was wat McCartney kon! Daarnaast is hij begenadigd muzikant, een van de grootste componisten aller tijden en was hij in zijn jonge jaren ook nog eens een aantrekkelijke jongeman met een enorm doorzettingsvermogen én ego. 

Deze anekdote geeft ook klank aan het feit dat ‘s werelds beste Beatlescoverband ‘The Analogues’ vijf zangers nodig heeft om de nummers die McCartney zong, uit te kunnen voeren. 

In 2020 is McCartney een oude rocker. Zijn stem is al een paar jaar niet goed meer, maar neem het hem eens kwalijk! Hij is deze maand 78 geworden en tourt nog steeds de wereld rond. Wel is het jammer dat McCartney niet wat beter voor zijn stem gezorgd heeft. Je wil niet weten wat díe stembanden allemaal hebben meegemaakt. En nu heeft het er de schijn van dat niemand tegen hem durft te zeggen: ‘Joh, Paul, die liedjes van The Beatles, kun je die niet gewoon een toontje lager zetten? Probeer het eens uit. Zou dat niet beter klinken?’.